Ben çocukken; sabah kahvaltılarında salçalı ekmek ve çay olurdu, bakkallarda haftada bir alınabilen tipitip amca sakızları, haftada bir süt alınır onunlada hemen yoğurt yapılırdı.
Ben çocukken; yoğurtlu ekmek vardı. arkadaşlar arasında para toplayıp top almalar olurdu, bizim mahalle topumuz vardı. kuru bir tarlamız adına mahalle sahası dediğimiz toprağı sıcakta çatlamış kurak araziler olurdu.
Ben çocukken; eski eşyalara plastik leğen veren seyyar satıcılar olurdu. Bir leğen için uzun uzadıya pazarlık yapan anneler vardı. Sen bir demet mandalın değerini bilemezsin derdi.
Ben çocukken bir tane pantalonum olurdu okulda giyerdim ve sokakta ters çevirirdim dışı kirlenmesin diye. İki çift çorabımız olurdu biri yıkandığında diğerini giyerdik.
Ben çocukken; çizgi filmlerimiz ve yıldız ablamız vardı. Voltranı oluşturur, Gölgelerin gücü adına güç bende artık diye bağırırdık sokakta ve güç bizim olurdu.
Ben çocukken; aşklarımız olurdu karşı komşunun evinde yaşayan ”-aga o kız benim.” derdik. Romantikliğimizin everesti olurdu; okulda kendimiz açken ona ısmarlağımız tostlar.
Ben çocukken; yoktu öyle bilgisayar falan ve televizyon hep açık olmazdı elektrik parası çok gelir diye. Bilyelerimiz vardı ben çocukken beceremezdik de oynamayı ”hüptüm” diye bir sözümüz vardı, kazanmaktı anlamı ama hile yapmadan dostça hüperdik biz arkadaşlarımızı. Hile haramdı.
Ben çocukken; mahalle delikanlılarımız vardı. Köşe başında oturur yoldan geçenlere bakardılar. Ablalarımız sokakta rahat gezsin diye diğer mahallenin çocuklarını döverdiler. Acımasızdılar, gereksizdiler ama temiz kalpliydiler.
Ben çocukken; aysel ablayla murat abinin mektuplarını taşırdım gizli gizliye. Murat abi her mektup için kağıt helva alırdı bana çıtır çıtır. Evlendiler sonra çocukları oldu şimdi.
Ben çocukken; pazar kahvaltıları vardı. Terayağı çıkardı masaya pazar günleri ama annem sürerdi ekmeklerimizi çok kalın sürmeyelim de hemen bitmesin diye yağ. Bazı bayram sabahları sucuk yerdik. Bol yumurtalı sucuk olurdu sofrada hiç artmazdı hemencecik biterdi.
Ben çocukken; hayat fakirdi öyle her sene yeni çanta alamazdık. Pilot kalem kullanmazdık defterlerde ki yeniden silip yazalım üstüne diye ama biz çocukken hayat güzeldi; biz çocuklara ve aşklar iki günlük olmuyordu. Seni seviyorum demek için yıllarca bekleyen insanlar oluyordu. El ele tutuşunca kızaran yüzler oluyordu. Tüm komşular birbirini tanıyordu.
Biz çocukken kalpler henüz aydınlıktı.
Kayıtlar
0 yorum